5 دلیل که JWT ممکنه بهترین انتخاب نباشه
JWTها خیلی محبوبن. به خاطر سادگی و مقیاسپذیری. کلاینت یک بار احراز هویت میکنه و بعد با همون توکن کار میکنه، بدون اینکه هر بار به دیتابیس دسترسی داشته باشه. خیلی خوبه، نه؟
ولی همیشه نه. JWTها جایگاه خودشون رو دارن، ولی ممکنه برای همه جا مناسب نباشن. بذار ببینیم چرا.
1. لغو کردن یه کابوسه
بزرگترین مشکل JWTها اینه که وقتی یه توکن صادر میکنی، نمیتونی راحت لغوش کنی. باید صبر کنی تا منقضی بشه.
برخلاف sessionها که میتونی یه رکورد رو از دیتابیس پاک کنی و تمام، JWTها بدون حالتن و خودکفا. یعنی همه چیز توی خود توکنه.
فکر کن یه کارمند شرکت رو اخراج کردی، ولی JWTش هنوز یه ساعت دیگه معتبره. هیچ راه آسانی برای باطل کردن فوری نداره، مگه اینکه blacklisting پیادهسازی کنی. ولی این یعنی دوباره statefulness رو برمیگردونی — همون چیزی که JWTها قرار بود حذف کنن!
جایگزین: با sessionها میتونی فوری یه رکورد رو از سرور پاک کنی و تمام.
2. ریسکهای امنیتی با توکنهای با عمر طولانی
JWTها معمولاً یه زمان انقضا دارن (مثلاً یه ساعت، یه روز). ولی اگه یه توکن قبل از انقضا به دست مهاجم بیفته، میتونه تا آخر ازش استفاده کنه.
این مخصوصاً وقتی خطرناکه که از refresh tokenهای با عمر طولانی استفاده میکنی.
میتونی با زمانهای انقضای کوتاه این مشکل رو کمتر کنی، ولی این یعنی کاربر باید بیشتر احراز هویت کنه و این اصطکاک ایجاد میکنه.
جایگزین: با sessionها میتونی بلافاصله بعد از تشخیص مشکل، توکن رو باطل کنی.
3. JWTها بزرگ و ناکارآمدن
یه JWT معمولی سه بخش داره:
Header (مثلاً نوع الگوریتم)
Payload (مثلاً جزئیات کاربر، مجوزها)
Signature (برای تأیید)
این ساختار توی تئوری فشرده به نظر میرسه، ولی در عمل توکنها حجیم میشن. به خاطر metadata اضافی و encoding Base64، یه session ساده ممکنه به یه توکن 300-600 بایتی تبدیل بشه. در حالی که یه شناسه session سبک فقط 16-32 بایته.
هر چقدر توکن بزرگتر باشه، باید با هر درخواست داده بیشتری بفرستی. این میتونه شبکه رو کند کنه، مخصوصاً روی موبایل یا اپلیکیشنهای با ترافیک بالا.
جایگزین: یه شناسه session ساده توی یه کوکی رمزگذاری شده خیلی کوچکتر و کارآمدتره.
4. مدیریت Session داخلی نداره
JWTها بدون حالتن. یعنی هیچ ردیابی session خودکار یا مدیریت چرخه حیات نداره. اگه یه کاربر توی چند تا دستگاه وارد بشه، راهی برای ردیابی sessionهای فعال یا خروج انتخابی از sessionهای خاص نداره.
اگه بخوای ویژگیهایی مثل ردیابی session چند دستگاهه، خروج اجباری، یا تحلیل session کاربر داشته باشی، باید خودت این منطق رو بسازی. معمولاً با برگردوندن state توی یه دیتابیس — همون چیزی که JWTها قرار بود حذف کنن!
جایگزین: با sessionها، سرور خودش sessionها رو ردیابی میکنه و مدیریت ورود توی چند تا دستگاه راحتتره.
5. تأیید امضا سربار اضافه میکنه
JWTها باید توی هر درخواست امضا رو تأیید کنن تا مطمئن بشن دستکاری نشدن. این تأیید رمزنگاری برای امنیت ضروریه، ولی سربار پردازش اضافی داره.
برای اپلیکیشنهای با عملکرد بالا، مخصوصاً اونایی که هزاران درخواست در ثانیه رو مدیریت میکنن، این محاسبه اضافی میتونه به گلوگاه تبدیل بشه.
جایگزین: یه session store (مثلاً Redis یا یه دیتابیس SQL) اجازه جستجوهای سریع رو میده بدون نیاز به تأیید رمزنگاری مداوم.
پس، کی باید از JWT استفاده کنی؟
با وجود این معایب، JWTها هنوز توی موارد خاصی خوبن:
→ احراز هویت میکروسرویسها – چون JWTها خودکفان، میتونن بین میکروسرویسها منتقل بشن بدون نیاز به جستجوهای احراز هویت متمرکز.
→ مجوز API شخص ثالث – JWTها برای OAuth و دسترسی API خوبن، جایی که احراز هویت بدون حالت یه مزیته.
→ توکنهای با عمر کوتاه – اگه توکنهای با عمر کوتاه صادر میکنی و نیاز به لغو نداری، JWTها میتونن خوب کار کنن.
ولی اگه اپلیکیشنت نیاز به مدیریت session، کنترل لغو، یا کارایی در عملکرد شبکه داره، sessionها معمولاً انتخاب بهتری هستن.
